Τα Χριστούγεννα του «Εδώ» και του «Αλλού»! 

της Ελένης Μπετεινάκη

Παραμονή Χριστουγέννωνκι ο μικρός Αλέξανδρος καθισμένος μπροστά στο παράθυρο κοιτάζει επίμονα τον ουρανό. Το βλέμμα του στα αστέρια. Μόνος του κάθεται και περιμένει την μαμά του. Είχε πει πως θα γυρνούσε νωρίς εκείνο το βράδυ. Η βάρδια της στο νοσοκομείο τελείωνε στις έξι. Και μετά θα στόλιζαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Μέρεςτώρα δεν προλάβαιναν κι όλο το ανέβαλαν κι ο Αλέξανδρος περίμενε!

-Εδώ, Εδώ, τρέχα …. Ολόκληρος θησαυρός υπάρχει μέσα σ’ αυτό το κουτί.

-Άσε με Αλλού… Βρήκα ένα μισοφαγωμένο μπισκότο να γεμίσω λίγο το στομάχι μου.

-Πω πω χρώματα και στολίδια και φωτάκια και … Εδωωώ που είσαι; Χρειάζομαι βοήθεια!

Ο Εδώ και ο Αλλού ήταν δυο σκανταλιάρηδες καλικάντζαροι κι είχαν τρυπώσει στο σπίτι του Αλέξανδρου εκείνο το πρωινό. Το είχαν σκάσει κρυφά από το Ζερζεβούτι, διάσημο χωριό των Καλικάντζαρων, μια μέρα νωρίτερα. Ήθελαν να βρουν το καλύτερομέρος να μείνουν για τις επόμενες δώδεκα μέρες. Κάτω από την ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στο  σαλόνι του Αλέξανδρου ήταν μια μικρή τρύπα και τούτοι οι πονηροί βρήκαν τον τρόπο να αναρριχηθούν πρώτοι απ’ όλους. Κρυμμένοι όλημέρακάτω από την κουπαστή μόλις άρχισε  να νυχτώσει εμφανίστηκαν. Η κοιλιά τους είχε αρχίσει ναδιαμαρτύρεται. Σκαρφάλωναν παντού πηδούσαν, έτρεχαν μα φαγητό πουθενά. Μόνο εκείνο το μπισκότο είχε βρει πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού ο Εδώ  που ήταν γνωστός για την λαιμαργία και την συνεχόμενη πείνα του.

- Δεν τρώγονται όλα αυτά Αλλού! Στολίδια είναι,τι θα τα κάνουμε;

- Μα είναιπανέμορφα! Κοίτα εκείνο το καμπανάκι, την γαλάζια μπάλα, το αγγελάκι που κρατάειένα τύμπανο!

- Μπούρδες και κουραφέξαλα,είπε ο Εδώ,γλείφοντας με την τεράστια γλώσσα του το πιάτο μήπως και του ξέφευγε κανένα ψίχουλο.Εγώλέω να ψάξουμε στην κουζίνα. Τέτοιες μέρεςφτιάχνουν όλοι γλυκά και τρελαίνομαι για μέλι, καρύδια και κουραμπιέδες.

- Ένας πράσινος βάτραχος που φοράει κορώνα κι ένα έλκηθρο φορτωμένο δώρα. Τι όμορφα στολίδια αναστέναξε με δύναμη ο Αλλού. Μα τι γυρεύουν όλα αυτά μέσα στην κούτα. Έπρεπε να είναι στολισμένα στο δέντρο. Το δέντρο; Που είναι άραγε;

Σε μια γωνιά στεκόταν, πράσινο, σκοτεινό και μονάχο του.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ακούστηκαν βήματα στη σκάλα. Οι δυο καλικάντζαροι χωθήκαν βαθιά μέσα στην κούτα με τα στολίδια τρέμοντας από το φόβο τους μήπως και τους δουν. Η μαμά του Αλέξανδρου μόλις είχε επιστρέψει. Δεν πρόλαβε να ακουμπήσει την τσάντα της στο τραπέζι κι ο Αλέξανδρος είχε ήδη χωθεί στην αγκαλιά της…

-Έλα μανούλα να στολίσουμε το δεντράκι μας. Σε περίμενα όλο το απόγευμα….

-Δυο λεπτά να ξεκουραστώ λιγάκι αγόρι μου και ξεκινάμε. Όμως η κυρία Ματίνα ήταν τόσο πολύ κουρασμένη που μόλις κάθισε στον καναπέ τα μάτια της έκλεισαν. Ο Αλέξανδρος με την απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του επέστρεψε στο παράθυρο. Κάρφωσε ξανά το βλέμμα του σταφωτισμένα παράθυρα των σπιτιών στην απέναντι πλευρά του δρόμου και στα φωτάκια των δέντρων που αναβόσβηναν. Έμεινε σιωπηλός κι απορροφημένος τόσο πολύ που ύστερα από λίγο κοιμήθηκε κι αυτός.

-Εδώ, βοήθησε να σπρώξουμε την κούτα!

-Πάμε να φύγουμε Αλλού, τώρα που δεν μας βλέπει κανείς.

- Δεν θα πάμε πουθενά. Θα με βοηθήσεις να κουβαλήσουμε όλα τα στολίδια και θα τα βάλουμε εμείς πάνω στο δέντρο. Δεν θέλω να υπάρχουν στεναχωρημένα παιδιά τα Χριστούγεννα.

-Τρελάθηκες Αλλού; Θα μας κυνηγήσουν με τη σκούπα αν μας δουν. Η δουλειά μας είναι να χαλάμε τα Χριστούγεννα, να κάνουμε τον κόσμο άνω κάτω και να τρώμε. Ακολούθησε με γρήγορα. Εγώ τρέχω για την κουζίνα.

- Δεν έρχομαι σου λέω, να φύγεις μόνος σου, και κάνε λίγο ποιο πέρα γιατί πατάς την κορδέλα από την κάπα του Αη Βασίλη!

Ο Εδώ θυμωμένος έφυγε, μα σαν έκανε δυο τρία πηδήματα έξω από την μεγάλη κούτα και είδε το σκοτάδι να απλώνεταιτριγύρω σταμάτησε απότομα.

Ο αδελφός του αγκομαχούσε, προσπαθώντας να σπρώξει μόνος του όλα εκείνα τα στολίδια και κουνώντας το κεφάλι του πέρα δώθε έτρεξε να βάλει κιε εκείνος ένα χεράκι.

-Μπράβο Εδώ! Πιάσε εκείνη την γιρλάντα κι ανέβασετην μέχρι το τέταρτο κλαδί.

-Αλλού, δώσε μου το ποντικάκι. Σε εκείνο το σημείο ταιριάζει καλύτερα. Δίπλα από την βασίλισσα της νύχτας.

-Κι εγώ λέω να κάνουμε πιο γρήγορα γιατί άρχισα να πεινάω, είπε ο Αλλού με την τσιριχτή φωνή του.

Μέσα σε ελάχιστο χρόνο τα δυο καλικαντζαράκια ανεβοκατέβαιναν  τα κλαδιά του δέντρου με απίστευτη σβελτάδα και ταχύτητα. Κρεμούσαν  τις μπάλες, τα παιχνίδια, τα γούρια και τις καμπανούλες με περισσή επιδεξιότητα και η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενε  κανείς από δαύτους.

-        Στάματα την κούνια Αλλού! Τα λαμπιόνια πρόσεχε, ένα μπροστά από κάθε στολίδι.

-        Κι εσύ βγες από την βαρκούλα και βοηθά να ανεβάσουμε το μεγάλο αστέρι στην κορυφή.

-        Τα καταφέραμε Εδώ; Κοίτα πόσο όμορφο έγινε. Πάμε να ανάψουμε τα φωτάκια αλλά προσεκτικά ε; Η δασκάλα στο καλικαντζαροσχολείο είχε πει να μην ανακατευόμαστε με το ρεύμα, θυμάσαι;

Κι οι δυο μαζί κράτησαν το μακρύ καλώδιο και σαν κατάφεραν να το τοποθετήσουν σωστά το δέντρο φώτισε με μιας και η λάμψη του απλώθηκε σε ολόκληρο το σαλόνι.

Έμειναν κι οι δύο τους με το στόμα ορθάνοιχτο. Την ίδια στιγμή κοκκάλωσαν στη θέση τους γιατί ο Αλέξανδρος μόλις είχε ανοίξει τα μάτια του και κοιτούσε έκπληκτος το ολόφωτο δέντρο.

-Μαμά, μαμά κοίτα; Πότε το έφτιαξες; Είναι υπέροχο …

Η μαμά του Αλέξανδρου, τρίβοντας τα μάτια της και με τα δυο της χέρια δεν μπορούσε να καταλάβει πως είχε συμβεί όλο αυτό.

Την ίδια ώρα το ρολόι της πλατείας σήμανε μεσάνυχτα!

Η κυριά Ματίνα κι ο Αλέξανδρος αγκαλιάστηκαν σφιχτά. Ο Εδώ και ο Αλλού με μικρά βήματα προς τα πίσω έφευγαν από το δωμάτιο σιγά σιγά με ένα χαμόγελο ίσαμε τα μυτερά τους αυτιά. Τρύπωσαν στην κουζίνα και γρήγορα γρήγορα σκαρφάλωσαν στον μεγάλο πάγκο και βούτηξαν στην πιατέλα με τους κουραμπιέδες.

Σε ένα δυνατό φτάρμισμα του Αλλού ένα σύννεφοζάχαρης άχνης  σηκώθηκε ψηλά. Με την άκρη του ματιού της η κυρία Ματίνα το είδε κι ήταν η σειράτης να χαμογελάσει πλατιά.

-        Η νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός είναι μια νύχτα που πάντα συμβαίνουν θαύματα Αλέξανδρε! Να το πιστεύεις αυτό και να θυμάσαι πως τούτες τις μέρες κυκλοφορούν παντού καλικάντζαροι που δεν κάνουν μόνο σκανταλιές!

Κι αν όλα τούτα συνέβησαν στα ψέματα ή στ΄ αλήθεια, κάνεις δεν ξέρει να το πει γιατί όλα τούτα είναι γραμμένα στα παραμύθια!

@copyright : Ελένη Μπετεινάκη, 2020

Το παιδικό βιβλίο της Ελένης Μπετεινάκη «Με ένα κόκκινο κουμπί» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.